"ben bu anı daha önce de yaşamıştım!"

deja vu yaşıyorum ara ara. evet, en yorgun olduğum anlarda... ışık çarpıyor önce. önce aydınlanıyor ekranım. peki ya sonrası, diyorum kendime. ne olmuştu, ya sonra? kimi kez anımsayamıyorum ardından geleni. bu kez hissediyorum yalnızca. sırada güzel şeyler var. ben yaşamıştım bu anı defalarca. ya sonra; güzel şeyler olmalı, evet. 

bir koca avludan gün ışıyor bir kez. bir kez, bir sarı dolmuşun iç lambası yanıyor. bekliyorum; o da var mı, ya sonra? 

bir şamdanın ucundaki mumu yakıyor bir güzel kol. kol; erkek ve güzel. gölgesi, bir ülke haritası duvarda. kol; buğday tenli, güçlü. gücünün azını kullanarak şamdanı tutuyor. gölgesinde balıklar gizleniyorlar. balıklar, bir şeyler söylüyorlar akvaryumda az evvel. sonra, bir şeyler söylediklerini anımsıyorlar karşı duvara varınca. 

ışığın kenarından ilerliyorum. ışığa daldıkça zihnim, bir siyah ve beyaz kesiyor dünyam. hemen bir söz vermem gerekiyor sana. deja vu yaşıyorum. evet, yorgunum zira. sonra aydınlanıyor ekranım. izliyorum gözümden gördüğümü sonra. ne olabilir peki şimdi? o ki eminim yaşadığım bu andan onca; nasıl devam edebilir?
kimi kez pili yerinden sökülmüş bir saat gibi duruyor, kimi kez yelkovan takılıyor bi rakama. pili hiç bitmeyen bir başka saatin rakamlarını söküyor bir kol ve bir mum ışığı çarpıyor. daha önce yaşamıştım bir zaman, biliyorum. bu kez yalvarıyorum; acaba, o da var mı devamında?
kağıtlar dizili. bakıyorum, bir uzun yol adımlayıp. bir kez gök gürlüyor tepemde ve hava soğuk. uyumak istiyorum sonra. bir ninniyi dans ederek söylüyorlar balıklar bana. bir güzel kol sarıyor beni. kol; çok yazan'ın uzun parmaklarını taşıyor. kol bir şamdan üzerinde mumu yakıyor tüm gece. deja vu yaşıyorum; eriyor mum, parmaklarımın üzerine.

güzel şeyler var, biliyorum. mum, rengi kızıla doyasıya yanıyor. hemen kola dayayıp başımı, bu kez seni bekliyorum, en yorgun olduğum anda-