"ağlamıyorum; boğazıma bir şey kaçtı.."

düğüm. çok düğüm.
tam çocukken. en çocukken, ateşlenince, bilincimi yarıp kapalı gözlerimin açıldığı dünyaya geçen acele.
acele; kocaman, sakince bir düğüm.
açınca düğümü uykuya dalardım.
açılmıyor artık. ağlanmıyor. konuşulmuyor. işin garibi, hepsi birinden farklı havaların öyküleri..
ve hatta yutkunmuyor.
- serbest bırakın beni. 
- sen bıraksana!
ve çocukken neyim varsa terketti. ben de terkettim. neyim varsa..
artık çocuk değiliz'kende ise; düğüm oldum.
kimseler olmaya lüzum yok!
yalnız; kulağım, düğümü çözerken hissettiğim sesi aradı, tenindeki sürtünmeden.
bir başka hak sahibi; kendinden başka kimseyi duymadı. küskün ve çıkarcı.
düğüm vardı; çözdüm.
şimdi ağlanmıyor. ama nasıl düğüm.. nasıl..

sığ mıyım ben; yoksa sen miyim? işte, senin için başka seçenek yoktur..